Een feest van kliekjes (New Hippy)

Per jaar gooit één Nederlander gemiddeld 50 kilo prima eten weg. Dat kost een huishouden zo’n €400 euro per jaar. Met 16,8 miljoen Nederlanders gooien we dus jaarlijks 840.000.000 kilo eten weg en dus ook  duizenden euro’s. En dan heb ik het niet over beschimmeld en bedorven eten, maar verse producten, rijpe voedingsmiddelen en allerlei ingrediënten die we nog hadden kunnen omtoveren tot een fijne maaltijd. Zonde! In deze blog wil ik jullie graag inspireren. Welkom op het kliekjesfeest!

Hapjesavond
Het is vijf voor zes. Er hangt een geur van gebakken banaan en verse koriander in de keuken. Er komt wat teveel rook uit mijn oven. Tijd voor een schoonmaakbeurt. Toch zien de geitenkaasbruchetta’s er vanachter het glas al fantastisch uit. Ik kijk tevreden naar het goudbruine korstje. Over vijf minuten verwacht ik zes vriendinnen die ook allemaal iets hebben gebrouwen van hun restjes. “Hapjesavond” noemen we het. Iedere week komen we bij elkaar en neemt iedereen een hapje mee. Gemaakt van de restjes die vereenzamen in de koelkast. Het resultaat: een waar feestmaal! Een tafel vol vriendinnen en lekkernijen. Hartige taarten, soepjes, fingerfood. Voor een lekkerbek als ik volstrekt geen straf.

Potluck party
Hoe kwamen we op dit idee? Een jaar geleden ontmoette ik een jongeman die me vertelde wekelijks deel te nemen aan een ‘Potluck Party’. Samen met zijn vrienden (inclusief aanhang en kinderen) kwamen ze bijeen en sprokkelden ze alle restjes bij elkaar die nog onbestemd in hun koelkasten lagen. Ze bedachten ter plekke wat voor drie-gangen-diner er die avond op tafel zou komen te staan en kookten samen. De ene sneed wortels, de ander zette bouillon op en weer iemand anders smolt chocola in een pan. Ondertussen speelden de kinderen samen in de tuin. Stichting Geldinzicht schreef er een blog over. Dat idee liet me niet los. Ik stelde mijn vriendinnen een dergelijk kliekjesfeest voor. Dat idee werd direct enthousiast ontvangen.

KLIEK&CO
KLIEK&CO is ook zo’n initiatief waar ik gelukkig van word. Mara, Maria, Bianca, Karen, Susan en Mike bedachten een manier om voedselverspilling tegen te gaan. Ze vroegen honderden mensen mee te doen aan een challenge. Wie de challenge aangaat belooft tenminste één maand lang geen bruikbaar voedsel te verspillen. Tijdens de challenge krijgen de deelnemers drie keer per week een e-mail met leuke tips, inspirerende filmpjes en andere leuke weetjes. Ondertussen kan iedereen ervaringen met elkaar delen op Facebook. Inmiddels hebben ze zoveel aanmeldingen binnen, dat eind januari 2015 1500 huishoudens geen eten hebben verspild. Fantastisch toch? Ik heb me direct opgegeven. Doen jullie ook mee? http://www.kliekenco.nl

Eetsmakelijk
De oven bromt nog na. Mijn geitenkaasbruchettes zijn klaar. Ze pronken naast de druivenmozzarellaspiesjes, de bacondadelrolletjes en de limoenrisotto. Ik ga aan tafel. Eetsmakelijk!

Oorspronkelijke URL: http://blog.newhippy.nl/feest-van-kliekjes/

Welkom in de brasserie (Golfbaan De Hooge Rotterdamsche)

Bij de Brasserie van De Hooge Rotterdamsche zit u wel goed. Omgeven door oneindig groen, kunt u een aantal holes zien liggen. In de verte pronkt de skyline van Rotterdam. Ook binnen is de brasserie sfeervol ingericht. Kom eens kijken, u voelt zich vast gauw thuis.

Papa golft
Hij heeft zijn zoontje meegenomen. Al weken stelde hij talloze vragen over papa’s zaterdagritueel. Papa sloeg op een gigantisch groen veld een balletje in een gaatje. Dat moest hij in het echt zien! Vandaag was eindelijk die dag aangebroken dat papa vroeg of hij meewilde. En als het hem beviel, kon hij de volgende keer op les bij Golf Academy Zuid Holland. Dat liet zoonlief zich geen twee keer vertellen. Hij zat al achterin, voordat papa zijn spullen bij elkaar geraapt had. Ze starten vandaag bij de Brasserie en kopen twee flesjes fris en twee gevulde koeken. Papa leent wat clubs voor zijn zoon. Nu zijn ze er helemaal klaar voor.

Dat is nog eens zaken doen
Ze reserveerden een tafel voor vijf. Vier van hen typt driftig aantekeningen over op de laptop. Lang leve Wi-Fi. De vijfde praat de andere vier bij over hoe het nieuwe marketingplan de afgelopen maanden zijn vruchten heeft afgeworpen. Hier en daar zijn nog wat verbeterpuntjes, maar succesvol durft hij het al wel te noemen. Ondertussen bestelt het vijftal twee porties Rotterdamsche kroketten, een rondje De Hooge Rotterdamsche, een broodje Serranoham en twee keer de Business Lunch. Na de lunch zullen ze onder het slaan van een balletje verder praten over de toekomst van het huidige marketingteam.

Een verdiend glaasje wijn
Ze kennen elkaar vandaag veertig jaar. Oude vriendinnen, vroeger zaten ze bij elkaar in de klas. Vanaf moment 1 mochten ze elkaar. Ze vulden elkaar aan en vertrouwden elkaar hun diepste geheimen toe. Toen ze allebei verliefd werden op dezelfde jongen, besloten ze daar geen aandacht meer aan te geven. Hun vriendschap ging voor. Dat wilden ze vandaag vieren. Een dagje golfen op een baan waar ze nog niet eerder waren geweest. Na een dag buiten, komen ze binnen met rode wangen en tevreden smoeltjes. Het is tijd voor een aperitiefje. Ze bestellen een portie Old Rotterdamsche en twee rode wijn. Proost! Op de vriendschap!

Gewoon omdat het kan
Ze golfen hier al jaren. Iedere week wandelen ze over het keurig gemaaide groen. Met hun neus in de richting van de bal. Ze delen een ware passie. Gisteravond besloten ze om eens gezellig een hapje te eten in de bijbehorende Brasserie. Gewoon omdat het kan en omdat ze zin hadden in een leuk avondje uit. Nu kijken ze elkaar liefdevol in de ogen, nog altijd stralend. De kaarsen geven een gouden gloed op hun gezichten. Ze beginnen allebei met een carpaccio. Ze vertellen elkaar dat het zo goed smaakt en gaan daarna over op een gebakken zeebaars en een luxe satéschotel van kippendijenvlees. Hij bestelt een biertje en zij een glas witte wijn. Of ze nog een toetje nemen? Wie weet…

Wat de gelegenheid ook is. Een tussendoortje, lunch, een business lunch, een aperitiefje, een dagschotel of een volledig diner. U bent altijd welkom bij De Hooge Rotterdamsche.

Oorspronkelijke URL: http://dehoogerotterdamsche.nl/welkom-de-brasserie/

De ‘killer hips’ van Rory McIRoyD (Golfbaan De Hooge Rotterdamsche)

U heeft het filmpje op onze Golf Academy-website misschien al bekeken. Als Golfclinic, maar ook als golfliefhebbers, zijn wij al jaren onder de indruk van Rory McIlroy’s prestaties. Lang is hij niet, groots speelt hij wel. Waar komt dat precies door? Het Amerikaanse televisieprogramma ESPN Sport Science zocht het uit. 

 

Met de golfclub naar bed
Maar voordat we u de geheimen van Rory’s succes voorleggen, stellen we hem nog even aan u voor. Zijn ouders heten Gerry en Rosie McIlroy. Op 4 mei 1989 werd Rory geboren in Holywood. Niet te verwarren met de Amerikaanse plaats met extra l. Holywood ligt namelijk in Noord-Ierland, tussen Belfast en Bangor. Broertjes of zusjes heeft Rory niet. Zijn vader stond als verwoed golfer regelmatig op de golfbaan. Vanaf dat Rory kan praten, toonde hij interesse in golf. Rory was nog maar twee jaar toen hij een golfbal 36 meter verderop wist te slaan. Toen al smeekte hij zijn vader dagelijks om naar de golfbaan te gaan. Vader en moeder verhoorden zijn gebeden. Iedere verjaardag kreeg hij een mooiere golfclub en andere nuttige golfattributen. Het verhaal gaat dat hij iedere avond met zijn golfclub naar bed ging. Op zijn negende won Rory het ‘Wereldkampioenschap onder 10 jaar’. Vanaf zijn 18e speelde hij voor het eerst niet meer als amateur en op zijn 22e verbrak hij het eerste record. Hij plaatste zichzelf daarmee op de wereldranglijst.

De swing
Dat Rory McIlroy één van s ‘Werelds grootste golfers is, mag duidelijk zijn. Toch zijn het niet zijn overwinningen die hem zo befaamd en geliefd maken. De atletische swing van Rory McIlroy verbaast iedere keer weer alle toeschouwers. Het Amerikaanse televisieprogramma ESPN Sport Science onderzocht wat zijn swing nu zo bijzonder maakt. Ze scanden zijn bewegingen in verschillende apparaten, bekeken de beelden op diverse grafische manieren en trokken een verrassende conclusie. Rory’s heupen blijken fenomenaal. Om een bal hard te slaan, bouwt een golfer energie op in z’n hele lichaam. Door tijdens het slaan met de heupen mee te draaien, kan een golfer die energie beter kanaliseren. Een gemiddelde golfer draait tijdens het slaan zijn heupen zo’n 350 graden. Rory McIlroy blijkt een hoogvlieger, want hij draait zijn heupen maar liefst 720 graden. Daarmee kan hij net wat meer kracht zetten en reageert hij lichamelijk flexibeler. Kortom, Rory heeft ware ‘killer hips’.

De Hooge Rotterdamsche
Wilt u ook eens lekker met de heupen draaien? We verwelkomen u graag op onze golfbaan. Kunt u wel wat extra lesjes gebruiken of wilt u het vanaf het begin leren. Dan kunt u terecht bij onze Golfclinic. Veel plezier!

Bekijk het filmpje van ESPN Sport Science: https://www.youtube.com/watch?v=UeF9-U5r3So

Oorspronkelijke URL: http://dehoogerotterdamsche.nl/de-killer-hips-van-rory-mcilroy/

Workshop worsten maken

Het draaien van worsten is een oude ambacht, waar Peter Pan zich graag met u in verdiept. Wilt u leren hoe u zelf worst maakt? Volg een kookworkshop bij ons in Amsterdam. De ingrediënten roken we in onze eigen houtoven. Hoe deze ambacht precies in zijn werk gaat, verklappen we nog niet. Wel vertellen we u graag iets over de verschillende worsten die u bij ons kunt leren maken.

Merguez lamsworstjes
Voor alle merguezfans. De pittige merguezworstjes komen oorspronkelijk uit de Noord-Afrikaanse keuken. Het lamsvlees (of rundvlees) wordt (vaak) gekruid met harissa en boven een grill of barbecue gebakken. Inmiddels zijn de worstjes ook te krijgen in Europa en het Midden Oosten. Francofielen weten als geen ander dat merguezworstjes al veel langer ook in Frankrijk op de menukaart staan.

Toscaanse worst met venkelzaad en sinaasappelschil
We zijn dol op de Toscaanse keuken. Waan u in de glooiende Toscaanse heuvels aan tafel bij la mama, tijdens het maken van de Toscaanse worstjes. Ze smaken nog beter in combinatie met venkel en sinaasappel. Niet voor niets hebben we deze combinatie bedacht. Kom het uitproberen… en proeven.

Hollandse rookworst
Wie kent hem niet, onze ouwe trouwe rookworst. Bijna niemand weet hoe zo’n worst nu eigenlijk gemaakt wordt. Waarom is de structuur van een rookworst zo anders? Wat zit er precies in? Wist u dat de Hema de rookworst heeft uitgevonden tijdens de Tweede Wereldoorlog? Maak zelf een rookworst en ontdek oer-Hollandse geheimen.

Pittige chorizo
Caramba! Een worstje met een pittig temperament. Van oorsprong is chorizoworst Spaans. Een kruidige donkerrode, gedroogde of verse worst. Binnen Spanje bestaan verschillende lokale soorten chorizo. Met fijngesneden varkensvlees of grofgesneden. In Mexico en de Caraïben maken ze ook chorizo, maar dan aangepast aan het kruidenpalet van het betreffende land. Er zijn dus vele soorten, maar toch proeft iedereen dat het om chorizo gaat. Door welke kruiden dat komt? Kom erachter en maak zelf chorizo bij Peter Pan.

Staat het water u al in de mond? Kom langs bij onze kookstudio in Amsterdam Noord en ontdek de lol van het worsten maken.

Oorspronkelijke URL: http://www.peterpan.nl/blog/worsten-maken-workshop/

Puur Natuur (Peter Pan)

Peter Pan kookt bewust. Met vooral biologische producten, het liefst uit de streek. En het allerliefst van de eigen oogst. Als het even kan, mogen cursisten die een kookworkshop volgen op de boerderij hun eigen ingrediënten oogsten. Koken bij de bron, dat vinden we mooi. En dat maakt koken magisch.

Het begin
Met de vingers in de aarde. Daar begint het mee. In het vroege voorjaar of misschien zelfs nog in het late najaar begeven we ons op de kale, kille grond. Het is zaaitijd, we maken holletjes in de grond en leggen daar de zaadjes in. Vanaf nu laten deze zaadjes ons niet meer los en wij hen ook niet. Wekenlang staren we naar de roerloze bruine aarde. Zou daaronder iets gebeuren? Tot een groen kopje het oppervlak bereikt en zich door de dikke aarde wurmt. Een euforisch gevoel, daar komt iets! Wat gaat het ons brengen.

De strijd
Onze kleine groene kopjes groeien uit tot plantjes, met blaadjes, takjes en knopjes. Hoe flink ze ook groeien, ze blijven teer. We moeten ze beschermen tegen vele factoren. Lustige konijnen, woelmuizen, vogels, slakken of kevers. Maar ook grote droogte of onophoudelijke regenbuien kunnen onze planten verwoesten. Heersende plantenziektes, stelende buurmannen, dominant onkruid en energieslurpende buurplanten. Het is een hele kunst om de bloei in ere te houden.

De oogst
We bestrijden alle ‘vijanden’ zonder chemische rotzooi. We tuinieren gewoon biologisch dynamisch. Dat is beter voor het milieu en lekkerder. Letterlijk puur genieten. Als onze planten (ook letterlijk) hun vruchten afwerpen, is het tijd voor de oogst. Een mand vol verse kolen, vruchten en kruiden zorgt altijd weer voor een voldaan gevoel. Daar gaan we wat moois mee maken en vooral iets wat de tong streelt.

De boerderij
Waar zitten die boerderijen van Peter Pan eigenlijk? Op een steenworp afstand van Amsterdam, bij boerderij “De Stadshoeve” in Waterland. Een melkveebedrijf, waar behalve koeien ook schapen, kippen, een paard en twee varkens ronddartelen. Eén van de grote schuren is omgetoverd tot kookstudio waar u door één van onze professionele koks de fijnste recepten leert maken. Met alleen maar verse producten dus. Als het mooi weer is, genieten we nog eens extra van het boeren leven. Dan eten we lekker buiten. Bij slecht weer is het overigens volstrekt geen straf om in onze sfeervolle binnenruimte te eten. Woont u dichterbij ’t Gooi? Daar hebben we ook een kookstudio in landgoed “Land en Boschzigt”. Tussen de bomen van boer Sijmens biologische tuinderij staat een prachtige houtoven. Daar maken we volop gebruik van. We eten in de serre of buiten. Blijft u liever gewoon in de stad? In Amsterdam Noord bent u ook hartstikke welkom op onze hippe kooklocatie. Waar u ook kookt en eet, al onze kookstudio’s zijn volstrekt klimaatneutraal. We maken gebruik van biologische schoonmaakmiddelen, groene stroom en gas. Daarnaast composteren we onze eigen groenten en fruit en ondersteunen we een project voor zuinige houtovens in Tanzania. Puur natuur, daar houden we van.

Oorspronkelijke URL: http://www.peterpan.nl/blog/puur-natuur/

Voetbaltalent (Stedelijk Museum)

WK vs. Van Warmerdam

Voetbal is focus en prestatie. Tijdens het WK is het groots en meeslepend. We leven intens mee met onze topspelers. Marijke Warmerdam´s film ‘Voetbal´ houdt het juist klein.

Lang leve oranje
In opperste concentratie spelen de voetballers de bal naar elkaar toe in de richting van het doel. Op de tribune schreeuwt het publiek manisch. Een oranje meute, vol geschminkt, getooid in juichpakken, brulpetten, kaashoeden, slingers en vlaggen. De bal stuit ondertussen door. Ho! Daar gaat er weer één op z’n gat, een klein drama volgt. De scheidsrechter laat hem verdwaasd achter. Schouderophalend staat hij weer op en speelt hij verder. Het publiek joelt nog altijd even hard. Als de bal in de buurt van het doel rolt, gaat het volume nog een paar tikjes omhoog.

Knappe kop
In de korte film ‘voetbal’ van Marijke Warmerdam is het stil. Nou ja, stil, er rijdt af en toe een auto voorbij en je hoort gekwetter van vogels. Maar het jongetje dat we zien met de voetbal op zijn hoofd is net zo gefocust als ´onze´ jongens in oranje. De voetbal balanceert minutenlang op zijn hoofd. Op de achtergrond een grijzige Hollandse stadswijk. Het filmpje straalt rust uit maar heeft ook iets opmerkelijks. De kijker staart naar een onverstoorbare jongen. Ook in haar andere films legt Marijke Warmerdam graag alledaagse beelden vast. Er is een meisje te zien dat de handstand doet tegen de muur of een man onder de douche. Allemaal even kalm en eigenaardig.

De overwinning
“Scooooore!” Van Persie kopt de bal met een enorme snoekduik het doel in. Het publiek springt op en juicht op volle toeren. De focus van de voetballers is per direct verdwenen, ze rennen als aapjes over het veld en bespringen elkaar. We zijn door! Feest op het veld en in het land.

De prestatie
Het moment dat de jongen de bal van zijn hoofd laat glijden, luiden de kerkklokken. Als een soort eerbetoon. Negen minuten lang met een bal op zijn hoofd. En dan is het klaar.

Oorspronkelijke URL: http://journal.stedelijk.nl/2014/07/voetbaltalent/

Toveren met ruimte (Stedelijk Museum Amsterdam)

Workshop met Harm Rensink

Marlijn de Jager is freelance blogger voor het Stedelijk Museum Op het Stedelijk Journal doet zij verslag van evenementen en activiteiten in het museum. Voor dit blog toverde ze mee met ruimte in de kinderworkshop van Harm Rensink.

“Wat gebeurt er als jullie in deze spiegel kijken?” vraagt ontwerper Harm Rensink. “Dan zijn we heel dun,” merkt een meisje op. De rest van de deelnemers aan de kinderworkshop knikt. “En wat gebeurt er als ik de spiegel verbuig?” vraagt Harm. De groep ligt dubbel. “Dan zijn er ineens wel duizend van ons!”, roepen ze. In werkelijkheid zijn er vandaag vijftien kinderen tussen de 6 en 12 jaar oud aanwezig bij de wekelijkse kinderworkshop. Deze keer gaat het om ‘Toveren met Ruimte’. Ontwerper Harm Rensink laat zien hoe je dat doet.

Natte Lady Gaga
Vijftien kinderen zitten aan een grote tafel. Harm Rensink stelt zich voor. “Ik ben een ontwerper, weten jullie wat dat is?” Het blijft stil. Harm laat voorbeelden zien van zijn werk. Een pakket waarin warm zand zit, waar mensen ontspannen in kunnen liggen en een opblaasbaar stoombad: “Kijk, in die bol heb ik een wolk opgesloten”, legt hij uit, “je kunt er in, dat is lekker warm”. De kinderen kijken verbaasd. Als er een afbeelding van Lady Gaga voorbij komt vraagt Harm: “Wat doet Lady Gaga?” “Rare kleding aandoen”, antwoordt Charlotte snel. Harm knikt. Hij was betrokken bij het ontwerp van een jurk voor Lady Gaga waar bellen uit komen. “Dan word je toch nat?” vraagt Cecile verbaasd. “Ja, dat is niet altijd even handig”, geeft Harm toe.

Gekke kragen
“Wat vinden jullie van deze tentoonstelling?” vraagt Harm als er een afbeelding voorbij komt van De Show van Gijs+Emmy in het Stedelijk, waar sieraadontwerpen van Gijs Bakker en Emmy van Leersum worden vertoond. “Eng!” zegt Bert. De rest stemt toe. Ze vinden de kleding en de sieraden maar kil. “Gijs en Emmy hebben ze 50 jaar geleden ontworpen, ze dachten dat mensen in de toekomst dit soort kleding en sieraden wel zouden dragen”, legt Harm uit. “Dan hebben ze pech”, zegt Quinten. Harm ontwierp de tentoonstelling en neemt de groep daarom mee naar de echte ruimte. Enthousiast kijken ze om zich heen. Best spannend, tussen al die futuristisch ogende poppen. “Denk je dat wij dit soort kleding over 50 jaar dragen?” vraagt Harm over de strakke kledinglijn van de ontwerpers Gijs en Emmy. De kinderen denken diep na en zijn het er uiteindelijk over eens dat de kleren misschien wel gedragen worden, maar die grote kragen niet, want “dat is gewoon een beetje gek.” Harm laat zien dat de poppen draaien en dat de tentoonstelling in verschillende ruimtes is ingedeeld. Met veel ‘ooohs’ en ‘aaahs’ lopen de kinderen mee.

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Weer terug in de studio, pakt Harm een groot spiegelend blad. De kinderen zitten bij elkaar op een trapje en moeten lachen als ze zichzelf zien. “Wat zien jullie?” vraagt Harm. “Onszelf!”, roept Bert. Dan snijdt Rensink de spiegel door en zet hij hem gebogen weer neer. “En nu?” Quinten bekijkt zichzelf vlak voor de spiegel. Bert: “Het is net een Quintenfabriek”. “Ik word omsingeld door mezelf”, zegt Quinten. Nu gaan de kinderen zelf een flexibele spiegel maken. Van een A4 vouwen ze een vorm die ze zelf bedenken. Die snijdt Harm uit de spiegelplaat. De kinderen plakken de losse vormen aan elkaar, met een buigzame spiegel als resultaat.

Experimenteren
Tijd voor een experiment. Wat gebeurt er als ze een tekening onder de rechtopstaande spiegel leggen? Hoe ziet de ruimte eruit als je de spiegel verbuigt? Jonathan maakt een driehoekvormige spiegel waar je doorheen kunt kijken. “Als ik hier doorheen kijk, weerspiegel ik als een superheld”, zegt hij. Sieb ontdekt dat hij alles achter zich kan zien in gekke vormen. Jade staart naar de bewegende lichtvlekjes op het plafond. De kinderen toveren met de ruimte, elk stukje van de studio ziet er steeds anders uit. “Kijk!” hoor je aan alle kanten. Aan het eind van de middag is Harm omsingeld door vijftien kleine ontwerpers die trots hun spiegels aan elkaar laten zien. Dat zijn heel wat nieuwe ruimtelijke inzichten in een middag.

Ook aan de slag?
Benieuwd naar het aanbod kinderworkshops van het Stedelijk en de betrokken kunstenaars?

Bekijk het hele aanbod. Aan de workshops kun je elke zondag deelnemen, ook in de zomervakantie.

Oorspronkelijk URL: http://journal.stedelijk.nl/2014/04/toveren-met-ruimte-workshop-met-ontwerper-harm-rensink/

De magie van alledag – Jeff Wall (Stedelijk Museum Amsterdam)

Marlijn de Jager is freelance blogger voor het Stedelijk Museum. Op het Stedelijk Journal doet zij verslag van evenementen en activiteiten in het museum. Voor dit blog bezocht ze de Artist Talk van kunstenaar Jeff Wall.

Het forum van 1 maart trekt veel bezoekers. Geen stoel in het Auditorium van het Stedelijk Museum blijft onbemand. Het publiek luistert ademloos naar Jeff Walls verhaal. Niemand beweegt of zegt wat… Maar is dat wel zo? Er gebeurt altijd meer dan je in eerste instantie denkt en dat wil de Canadese fotograaf Jeff Wall laten zien.


Garfieldsokken
Het publiek bestaat vooral uit kunsthistorici en fotografen van dertig tot en met vijftig jaar. Ook aan pers ontbreekt het niet. Een dame schrijft driftig in haar boekje. Haar bril schuift bijna ongemerkt van haar hoofd naar voren, totdat hij plots op haar neus eindigt. Met een driftige beweging zet ze hem terug op haar hoofd. Achter haar zit een jongeman in pak met zijn voet te wiebelen. Bij het opmerken van een vlek op zijn schoen, tilt hij zijn voet op het randje van de stoel. Een knipogende Garfield komt onder zijn broekspijp vandaan. Hij maakt zijn vinger nat en poetst de vlek weg. Iets verder naar achteren wrijft iemand in haar handen, ze slaat een sjaal om. Haar oorbel blijft steken. Ze peutert hem los en parkeert haar schouder dicht tegen die van haar man aan. Iedereen luistert geboeid naar het verhaal van Jeff Wall, maar niet zonder te krabben, te wrijven of te wiebelen. Iets wat overigens niemand echt opvalt, we doen het per slot van rekening allemaal instinctief. Dat intrigeert Jeff Wall.

Er zijn geen regels
“We hebben allemaal twee ogen. De meeste mensen gebruiken hun ogen als GPS-systeem, ze kijken doelgericht. Ik kijk om me heen, want er is altijd meer gaande dan je denkt”, legt Jeff Wall uit. Het is niet dat hij daarom zijn fototoestel overal meeneemt en aandachtig jaagt naar potentiële plaatjes. Sterker nog, hij heeft zijn camera bijna nooit bij zich en de situaties en locaties die hij fotografeert komt hij gewoonweg tegen. Jeff Wall laat zich inspireren door zijn omgeving. Als hij op een stoepje voor zijn studio in het zonnetje zit en mensen hem voorbij lopen met grote tassen, gaat er bij hem een lampje branden. Hij wil deze ‘nomaden van de stad’ vastleggen. Een dweilende man in een leeg kantoor of een slapende fietser maken ook een gevoel bij Jeff Wall los. Hij moet er iets mee. Het kan weken duren voordat hij deze taferelen reconstrueert. Daarbij laat hij zijn creativiteit de vrije loop. Er zijn geen regels, alles mag aangedikt of opgesmukt. Of juist niet.


Cinematografische reconstructie
Jeff Wall vergelijkt zijn werkwijze met die van een filmregisseur. Voorbereiding en samenwerking met andere partijen zijn noodzakelijk. “Je zou kunnen zeggen dat ik een soort filmregisseur ben, maar mijn films bestaan uit één beeld”, zegt hij zelf dan ook. Eén blik op de foto’s bevestigt deze bewering. Jeff Wall maakt geen futiele plaatjes, hij vertelt een verhaal. Daarnaast is Jeff Wall een meester in het opwekken van spanning, sfeer en vragen. Juist vanwege de filmische en soms theatrale elementen die hij toevoegt aan het beeld. Er is tot in de puntjes nagedacht over de cinematografische reconstructies van zijn herinneringen. En dat is wat Jeff Wall onderscheidt van andere fotografen.

Absurd en doodnormaal
Dat Jeff Wall juist die doodnormale straathoek van een gekunstelde setting voorziet, zorgt voor een magische ambiance. Of andersom, een karakteristieke locatie met een opmerkelijk detail. Twee tieners boksen in een keurige, klinische huiskamer. Op een kale begraafplaats zwemmen zeesterren in een vierkant gat en in een rommelige schuur plukken stevige dames kippen kaal. Jeff Wall maakt van dagelijkse beslommeringen eigenaardige beelden. Hij is een observant met een rijke geest. Dat hij in het Stedelijk Museum voor een volle zaal zorgt, bevestigt zijn status als gerenommeerd kunstenaar.

Nieuwsgierig?
Benieuwd naar Jeff Wall: TABLEAUX PICTURES PHOtOGRAPHS 1996 – 2013? De tentoonstelling is t/m 3 augustus te zien in het Stedelijk Museum.

Oorspronkelijke URL: http://journal.stedelijk.nl/2014/03/de-magie-van-alledag

Een viezerik in ons vuilnis (Zwerfdierenfestival)

“Bah, wat vies!” Ze wijzen naar de zwerfhond die onze kruimels opvreet en die snuffelt tussen een berg plastic zakjes en rottende etensresten. Wie is hier nou vies? Wij, die alles op de grond smijten? Of hij, die probeert te overleven?

Vieze beesten
Haar tepels bungelen als dikke wormen van links naar rechts. Mijn reisgenoten trekken een vies gezicht. Haar bekken en ribben steken puntig de lucht in. Ze kijkt ons angstig aan, sluipt laag op haar poten voorbij met haar oren naar achteren. Op zoek naar een restje van het één of ander onder onze tafel. Mijn reisgenoten jagen haar met veel bombarie weg. “Ga weg, viezerik! Kssssjjjt, baaaah!” “Dat arme beest, ze heeft gewoon honger”. “Dat beest is vies, daar word je ziek van”. Het teefje is net twee minuten weg en twee nieuwe verschijnen in de plaats. Dit keer schreeuwen de caféhouders. Ronde keien vliegen door de lucht. De honden rennen piepend weg en de omstanders juichen alsof er een doelpunt wordt gescoord. De bewoners en toeristen ervaren deze ‘vieze beesten’ als een groot probleem met hun nachtelijke blafpartijen en hun bedelarij. Dat terwijl deze honden ook maar op de wereld gesmeten zijn en proberen te overleven

Ons vuil
En waar leven ze van? Afval. Ons vuil. Het is hier (en in andere arme landen) de normaalste zaak om alles op de grond te kwakken. Niet meer nodig? Hoppa over de schouder. Dat trekt dieren aan, waaronder honden. Wat staat er op het menu? Kippenbotten, een restje pindasoep en een rottende vissenkop. Kunnen die honden daar wat aan doen? Nee. Kunnen wij daar wat aan doen? Ja.

Jouw probleem, nee jouw probleem
Afval trekt niet alleen zwerfdieren aan, het jaagt toeristen weg en het verknalt het ecosysteem. Het is een bekend probleem, waar inmiddels behoorlijk wat organisaties oplossingen voor proberen te ontwikkelen. Ik heb er weinig verstand van, maar toch vraag ik me af waarom we niet zoiets simpels als prullenbakken neerzetten? In veel arme landen zie ik ze nergens op straat. “Dat is niet hun primaire doel”, hoor ik dan. Ik begrijp dat mensen moeten eten en wonen, maar als ik bewoners vraag wat ze van het afvalprobleem vinden, hoor ik vaak dat ze het vervelend vinden. Er is geen goed afvalverwerkingssysteem, welvarende bedrijven schepen hun afval naar arme landen, niemand lijkt verantwoordelijk en iedereen geeft elkaar de schuld. Dat schiet niet op.

#Strayfie
Ondertussen groeit de afvalberg net zo hard als het aantal zwerfdieren. Daar moeten we ons bewust van zijn. 21 april organiseert Stray Animal Foundation Platform het Zwerfdierenfestival Van de Straat in Zeewolde. Dan staan zwerfdieren in de spotlights. Aanleiding is 4 april, Wereld Zwerfdierendag. Van 4 tot 21 april kan iedereen een foto van zichzelf met zijn/haar (zwerf-)hond twitteren, een #strayfie noemen we dat. Helpen we daar zwerfdieren mee? Nee, het is wel een druppel op een gloeiende plaat, want bewustzijn is altijd de eerste stap.

Oorspronkelijke URL: http://zwerfdierenfestival.nl/een-viezerik-in-ons-vuilnis-strayfie/

Allround redactie Dier in Midden Nederland

Eindredactie, redactie en schrijver Dier in Midden Nederland